22 580 88 00 Pn-Pt : 10:00 - 20:00 ul. Mrówcza 85/2 lok. 1 Warszawa
22 580 88 00 Pn-Pt : 10:00 - 20:00 ul. Mrówcza 85/2 lok. 1 Warszawa
Całe Plemię

Jak wyciszyć dziecko nadpobudliwe

Przeczytasz ten artykuł w: 4 minut(y)

To normalne, że dzieci tryskają energią. Jednak rodzice martwią się, gdy ta energia kieruje się co chwilę na coś innego, co zaczyna wyglądać na problemy z koncentracją. Wtedy pojawiają się myśli – Jak wyciszyć dziecko nadpobudliwe? czy to ADHD? Czy potrzebna jest pomoc specjalisty? Postaramy się znaleźć odpowiedź w tym tekście.

Co to jest nadpobudliwość.

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD) to stan, w którym dziecko ma trudności z utrzymaniem uwagi i skupienia, jest niespokojne i ciągle w ruchu. Dzieci z nadpobudliwością mają również zaburzone kontrolowanie emocji, co prowadzi do wybuchów gniewu i impulsywnych zachowań. Mogą wydawać się niezdyscyplinowane i sprawiać wrażenie niegrzecznych. Zachowania te wzmacnia nadmiar ekranów, cukru i generalnie zbyt duże pobudzenie układu nerwowego. Co można zrobić, by trochę uspokoić młodego człowieka?

Chłopiec z ręką w gipsie

Jak wyciszyć dziecko nadpobudliwe za pomocą ćwiczeń relaksacyjnych

Ćwiczenia relaksacyjne. Wprowadzenie technik relaksacyjnych może pomóc w regulowaniu emocji i łagodzeniu napięcia. Przykłady to:

  • oddychanie brzuszkowe
  • wizualizacja np. obrazów z wakacji
  • stopniowa relaksacja wszystkich mięśni (najpierw rozluźniamy stopy, później łydki, uda i tak do góry ciała). 
  • słuchanie medytacji – sporo nagrań dla dzieci, prowadzonych przyjemnym głosem, znajdziemy w różnych podcastach.
  • Aktywności związane z naturą mogą zmniejszyć poziom stresu i poprawić nastrój naszym pociechom. Można zorganizować wycieczkę do parku lub lasu czy piknik na łonie natury.
  • Ustawienie rutyny. Nadpobudliwe dzieci potrzebują jasnych granic i struktury. Ustawienie rutyny pomoże w poprawieniu poczucia bezpieczeństwa i zapewnienia mu odpowiedniego czasu na odpoczynek, zabawę i naukę. Ważne jest jednak, aby pozostawić trochę miejsca na elastyczność i spontaniczność. Inaczej będzie to trudne dla nas i dla nich. 
  • Zabawy sensoryczne. Zabawy sensoryczne, czyli stymulujące zmysły, takie jak dmuchanie baniek mydlanych, grzebanie w piasku czy zabawy w wodzie, mogą pomóc dziecku wyciszyć układ nerwowy. 
  • Terapia zajęciowa. W terapii dziecko może pracować nad rozwijaniem swoich zdolności w zakresie sztuki, muzyki czy ruchu. 
  • Przytulanie. Dotyk jest jednym z najważniejszych sposobów na budowanie relacji między dzieckiem a opiekunem. Ciepły uścisk pomoże dziecku poczuć się bezpieczniej i bardziej zrelaksowanym. Odczucie, że jest kochane i wspierane przez swojego opiekuna działa kojąco.
  • Muzyka. Słuchanie muzyki wspiera relaks, ale i skupienie. Zalecamy: muzykę klasyczną, spokojną muzykę instrumentalną lub dźwięki natury. Zadbaj o to, aby dziecko miało dostęp do swojej ulubionej muzyki, która pozwoli mu na wyciszenie się.

Jak wyciszyć dziecko nadpobudliwe przy pomocy ćwiczeń oddechowych

Ćwiczenia oddechowe. Nauka kontroli oddechu pomoże dziecku w obniżeniu poziomu stresu i poprawie samopoczucia. Warto nauczyć je prostych ćwiczeń, które będzie mógł wykonywać w sytuacjach stresowych, np. w szkole lub przed snem.

blank

Oto przykład, jak przeprowadzić ćwiczenie oddechowe z dzieckiem krok po kroku:

  1. Wybierz spokojne i ciche miejsce, gdzie będziecie mogli skupić się bez żadnych zakłóceń. Może to być sypialnia, pokój dzienny lub inne miejsce, w którym syn/córka czują się komfortowo.
  2. Usiądźcie wygodnie. Poproś dziecko, aby usiadło na krześle lub na podłodze w wygodnej pozycji. Może być po turecku – ważne jest, aby czuło się wygodnie.
  3. Skup się na postawie. Zachęć je do siedzenia prosto, ale bez napięcia. Powiedz mu, aby uniknęło garbienia się i spróbowało utrzymać proste plecy. To pomoże w swobodnym przepływie powietrza.
  4. Zaczynamy oddychać. Poproś, aby zamknęło oczy lub skierowało wzrok w dół, aby skupić się na oddechu, by Wciągało powietrze głęboko przez nos i wydychało przez usta. Możesz powiedzieć: „Wdech – 1, 2, 3… Wydech – 1, 2, 3.” Możesz również poprosić, aby wizualizowało, jak powietrze wchodzi i wychodzi z ich ciała, np. jako mgiełka, chmurka.
  5. Kontynuuj ćwiczenie przez kilka minut, powtarzając cykle głębokiego wdechu i powolnego wydechu. Możesz również zachęcić dziecko do skoncentrowania się na odczuciach związanych z oddychaniem, na przykład jak powietrze wypełnia ich płuca i jak się kurczą się przy wydechu.
  6. Możesz również eksperymentować z różnymi technikami oddechowymi, takimi jak oddech brzuszny, gdzie dziecko skupia się na unoszeniu i opuszczaniu brzucha przy każdym oddechu. Możesz również włączyć delikatną muzykę w tle lub relaksujące dźwięki natury, aby stworzyć spokojną atmosferę.
  7. Zachęć dziecko do regularnego praktykowania tego ćwiczenia oddechowego, szczególnie w momencie, gdy czuje się zestresowane, zaniepokojone lub potrzebuje chwili wyciszenia. Regularna praktyka pomoże mu z czasem opanować sztukę wyciszenia za pomocą oddechu.
Ojciec z dwójką dzieci, spędzający czas na łonie przyrody

Czy zawsze warto wyciszać nadpobudliwe dziecko?

Jako psychologowie możemy powiedzieć, że uspokojenie nadpobudliwego dziecka w sytuacjach, gdy jego zachowanie staje się szkodliwe dla niego lub innych, jest konieczne. Istnieją sytuacje, w których dziecko musi zostać uspokojone, np. gdy jest agresywne, wulgarnie się zachowuje lub zdecydowanie przeszkadza nauczycielom w trakcie lekcji. W takich sytuacjach uspokojenie dziecka jest konieczne dla jego własnego dobra i dobra innych. Jednak zawsze warto zastanowić się, co jest przyczyną nadpobudliwości dziecka. Często może ono być zmęczone, zestresowane lub po prostu potrzebuje uwagi.

Dziecko nadpobudliwe może mieć trudności z koncentracją, ale też ma wiele pozytywnych cech, takich jak np. 

  • Energia: Takie dzieci często są pełne wigoru i entuzjazmu. Ta energia może być skierowana na aktywności fizyczne, takie jak sport, lub na inne obszary wymagające dużego wysiłku.
  • Kreatywność: Wyjątkowy sposób myślenia przekłada się na wyjątkową kreatywność. Często są zdolne do „myślenia poza schematami” i twórczego podejścia do różnych zadań.
  • Entuzjazm: Zwykle wykazują wielki entuzjazm. Gdy coś wzbudza ich zainteresowanie, mogą angażować się w to z dużą pasją.
  • Zdolności adaptacyjne: Ze względu na wyzwania, z którymi się borykają, często wykazują zdolność do szybkiego dostosowywania się do nowych sytuacji.
  • Szybkie uczenie się: Mogą przyswajać nowe informacje w zaskakująco krótkim czasie, szczególnie jeśli są zainteresowane danym tematem.
  • Wytrwałość: Potrafią skupić się na jednym temacie przez długie okresy czasu, jeśli jest on dla nich interesujący.
  • Empatia: Często są wrażliwe na emocje innych, co może prowadzić do rozwinięcia silnej empatii.

Ważne, by rodzice i nauczyciele wspierali je i pozwolili mu rozwijać te dobre strony. Każdy mały człowiek jest też inny i to, co działa dla jednego, niekoniecznie zadziała na drugiego. 

Dlatego też najlepiej skonsultować się z psychologiem dziecięcym, który pomoże w doborze odpowiednich technik pracy. W naszym centrum terapii rodzin w Warszawie oferujemy terapię dla dzieci, która pomaga w radzeniu sobie z nadpobudliwością, a także z innymi problemami emocjonalnymi. Jeśli zastanawiasz się, czy Twoje dziecko ma ADHD, czytaj dalej…

Dzieci leżące z psem na hamaku

Czy to już ADHD?

Są trzy główne grupy objawów sugerujących, że dziecko może mieć ADHD, czyli zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi.

Pierwsze objawy można zauważyć u dzieci już w niemowlęctwie. Ale najmocniej nasilają się w wieku 6-9 lat, co pokrywa się ze startem nauki w szkole. Jakie symptomy powinny skłonić nas do wizyty u psychologa?

  • nadmierna ruchliwość – dziecko nie może usiedzieć w miejscu, wierci się, jest niespokojne i gadatliwe. Trudno mu utrzymać dyscyplinę szkolną, na lekcjach wstaje z ławki, mówi niezapytane, przerywa wypowiedzi innych. Jest bardzo niecierpliwe. Na zwróconą uwagę reaguje z trudem lub wcale. Wycisza się tylko na bardzo krótki moment.
  • trudności z koncentracją – nie umie skupić się na zajęciach, szczególnie tych, które trochę je nudzą. Wykonuje zadania i obowiązki niedbale, przerywa czynności i przenosi uwagę na inne. Łatwo rozprasza się pod wpływem niewielkich bodźców. Często gubi rzeczy i zapomina.
  • impulsywność – działanie bez zastanowienia i przewidzenia konsekwencji działania. Przerywanie innym, niecierpliwość. Ma problem, by poczekać na swoją kolej, przerywa innym dyskusje lub inne czynności.

Jeśli zaobserwowałeś takie objawy u swojego dziecka, warto rozważyć diagnozę pod kątem ADHD. Nasz zespół pomoże w diagnozie. Razem możemy pomóc Twojemu dziecku. Zadzwoń do nas tel.:  22 580 88 00 lub umów wizytę

Podobne artykuły

Dodaj komentarz

GDPR