Terapia dzieci to proces, polegający na serii spotkań z terapeutą, którego celem jest pomóc im w radzeniu sobie z trudnościami i zmniejszenie nieprzyjemnych objawów, które dziecko może przeżywać na co dzień.
Spotkania najczęściej odbywają się o stałej porze raz w tygodniu i trwają 50 minut.
Praca psychologa z dzieckiem jest procesem, w którym uczestniczy specjalista oraz dziecko. Jednak od terapii dorosłych różni się tym, że w cały proces terapeutyczny silne zaangażowani są rodzice: zdobywany jest od nich wywiad na temat dziecka i jego funkcjonowania, odbywają się konsultacje rodziców z terapeutą, otrzymują oni wskazówki wychowawcze oraz wspierają dziecko w procesie.
Czasem w procesy terapeutyczne mogą być włączeni nauczyciele dzieci.
Na terapię trafiają nie tylko dzieci z określoną diagnozą lub konkretnymi trudnościami ale także te, które po prostu potrzebują wsparcia w rozwoju emocjonalnym. Czasami rodzice zauważają bliżej nieokreślone i niezrozumiane jeszcze przez nich zmiany w funkcjonowaniu młodego człowieka. Zadaniem specjalisty jest wsparcie w określeniu problemu, jego źródła oraz próba znalezienia wsparcia na drodze zmian. Temu procesowi może towarzyszyć wsparcie psychoedukacyjne rodziców lub opiekunów.
Przed pierwszą wizytą najważniejsze jest przygotowanie dziecka. Młody człowiek będąc świadomym co się dzieje, będzie czuł o wiele mniejszy lęk (który może się objawiać na różne sposoby, na przykład niepewnością, obawą, agresją, oporem). Im więcej wie, tym mniej się boi. Pokaż mu miejsce, gdzie będziecie, opowiedz o psychologu jako o osobie pomagającej, niech wie, dlaczego tam idziecie – w przystępny sposób.
Wyjaśnij, czego można się spodziewać na spotkaniach, akceptuj ewentualne obawy dziecka, pokaż, że nie jest sam, że inni też korzystają z poradni.
Szczerość, otwartość i cierpliwość w procesie terapeutycznym są najważniejsze. Zarówno w kontakcie z dzieckiem, ze specjalistą jak również dla rodziców w relacji z samym sobą powinna być zachowana naturalność i swoboda.
Bardzo ważnym aspektem procesu terapii bądź psychoedukacji dzieci jest gotowość rodziców do jego rozpoczęcia. Zanim będzie przygotowywane dziecko, sami rodzice powinni czuć się stosunkowo komfortowo w tej nowej sytuacji. Jeśli dziecko dostrzeże, że rodzic jest zestresowany lub się boi, zacznie tracić swoje poczucie bezpieczeństwa. Rozmawiając z dzieckiem o konsultacjach z psychologiem warto nie kłaść nacisku na “kłopoty” i trudności dziecka tylko prowadzić rozmowę w sposób pozytywny, pokazując szansę na jego rozwój.
Ważne jest, aby zabrać wszelkie potrzebne dokumenty medyczne (np. opinii z innych poradni psychologicznych, historię chorób dziecka i chorób w rodzinie, czy opinie i oceny ze szkoły).
Można przygotować listę pytań lub zagadnień, które chcesz poruszyć. Pomyśl, jak najlepiej opisać problem z którym przychodzicie.
Pierwsza wizyta ma z reguły formę konsultacji z rodzicem/ rodzicami bądź opiekunem dziecka. Dziecko nie uczestniczy w tym spotkaniu, a pojawia się dopiero na kolejnych. Pozwala to specjaliście na poznanie perspektywy rodzica oraz dowiedzenie się czego oczekuje on od swojego dziecka i od procesu terapeutycznego. Zbierany jest wtedy krótki wywiad.
Psychoterapia/Psychoedukacja dzieci może trwać od kilku/ kilkunastu tygodni do kilku lat. Wszystko zależy od indywidualnych cech dziecka, problemów z jakimi się zmaga oraz stopnia ich nasilenia. Jest to bardzo indywidualna kwestia i na samym początku terapii często trudno określić jest jej dokładną długość.